Wyspy Sołowieckie

Nasi podróżnicy zawitali do „Sołowek” – krainy zarówno niedostępnej, jak i pięknej. Jest w niej coś cichego i klimatycznego. Wyspy Sołowieckie, bo o nich mowa, to grupa wysp położonych w Zatoce Onega na Morzu Białym.

Wchodzą w skład obwodu archangielskiego w Rosji, blisko 160 km na południe od koła podbiegunowego. Największe z nich, to Wielka Sołowiecka, Anzerska, Wielka Muskałma, Mała Muskałma, Wielka Zajęcza, czy też Mała Zajęcza. Co więcej, w skład archipelagu wchodzi około 100 małych wysepek.

Archipelag ten nie należy do szczególnie gościnnych. Wynika to zarówno z ukształtowania terenu – jest on podmokły, pokryty lasami i tundrą, jak i fakt, że trudno jest się tam dostać. Ze stałego lądu kursuje tam tylko jeden kuter dziennie. Na wyspie znajduje się też lotnisko, a kursujący dwa razy w tygodniu samolot, zimą jest jedynym źródłem zaopatrzenia. Wyspa musi zatem być samowystarczalna. Mimo zimna i niedostępności tego miejsca, trudno jest się oprzeć pięknym krajobrazom wysp.

Na największej z wysp znajduje się Monastyr Sołowiecki – klasztor, który od 1929 roku służył za więzienie polityczne. Posłużył on jako prototyp dla systemu Gułag. W 1937 roku natomiast, obóz został zaadaptowany na więzienie NKWD. Zarówno klasztor jak i miejsce po byłym obozie dostępne są dla zwiedzających.

 

Od 1992 roku zespół historyczny, naturalny i kulturalny Sołowek jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Co fascynujące, Rosja niewątpliwie odradza się po 70 latach komunizmu. Świadczy o tym choćby fakt, że w mury klasztoru powrócili mnisi, a budynki, które niegdyś były więzieniem i miejscem udręki tysięcy skazańców, teraz wypełnione są śpiewem, pielgrzymami i turystami.